#niepodległość

Temat ten jest kontynuacją pierwszej części, która cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem (jak na temat, który nawet nie liznął głównej). Link: Polska neopartyzantka

Rozpocznę cytatem, który rozpoczynał część I:

Temat jaki tutaj zamieszczam, będzie dotyczył polskiego Systemu Obrony Terytorialnej, który powstał dzięki pracy Romualda Szeremietiewa i innych oficerów.

Otóż ten właśnie Pan stwierdził, że Polska zawsze budowała partyzantkę jak armia regularna została rozbita, a w Polsce po podbiciu panował jakiś inny władca i że trzeba byłoby stworzyć partyzantkę zanim się coś takiego wydarzy, aby to właśnie ona uniemożliwiała zniszczenie regularnej armii, a w przypadku rozbicia nadal miała możliwość bojową, ale z racji wcześniejszego przygotowania, była bardzo dobrze uzbrojona, miała jasno wytyczone plany działania, plany schronień dla ludzi/łupów itp.

A teraz konkrety:
Polska armia regularna:
- W polskiej armii na jednego oficera przypada 0.43 szeregowca (wg. oficjalnych informacji MONu mamy ok. 30tys oficerów, ok. 30tys. podoficerów (przyjmując, że podoficerowie są dowódcami) i ok. 30tys. szeregowców)
- Szeremietiew przypuszcza, że Wojsko Polskie nie będzie w stanie w przypadku ataku na państwo wystawić nawet jednej dywizji (dywizja 12-15tys. żołnierzy).
- Szacuje się, że jedna brygada jest w stanie skutecznie obronić 150km2 (Szeremietiew nie podaje jednak jak długo, być może uznał czas dla osób, które odbyły zasadniczą służbę wojskową za oczywisty).
- Obecnie dysponujemy 15-stoma brygadami, które są w stanie obronić 0.7% terytorium kraju.
- Zakłada się, że armia, która ma przewagę 3:1 zawsze rozbije przeciwną armię, aby się pokusić o wojnę z Polakami potrzebowałby 300-400 tys. żołnierzy.
- Rosja ma 20 mln rezerw i 2.1 mln rezerwy czynnej (rezerwy, którą można powołać natychmiast)
- Aby bronić Polskę potrzebujemy 1500-2000 brygad armii regularnej (nigdy nie będziemy w stanie takiej armii stworzyć)
Gdyby już teraz ktoś miał wielkie wątpliwości co do wiarygodności powyższych informacji podaję od razu fragment wypowiedzi 40:30

Polska neopartyzantka (a właściwie System Obrony Terytorialnej - szczegóły, które nie zostały ujęte w I części materiału):
- Brygada Obrony Terytorialnej jest w stanie bronić 3.000 km2 terytorium.
- 108 brygad Obrony Terytorialnej wystarczyłoby do obrony kraju
- Szeremietiew oceniał czas na stworzenie Systemu Obrony Terytorialnej na 7 lat (zanim stanowiska ministra objął Klich) i na 9 lat po obecnym ministrze MON.
- 3 miesiące szkolenia w miejscu zamieszkania, które obejmuje przede wszystkim szkolenie strzelnicze, zakładaniem min, posługiwanie się sprzętem przeciwpancernym i przeciwlotniczym.
- pozostałe 9 miesięcy powinny być rozłożone na kilka lat, aby taka osoba miała kontakt z fachem nabytym podczas tych pierwszych 3. miesięcy szkolenia.
- osoba odbywająca szkolenie się jedynie do obrony własnego domu, własnego miejsca zamieszkania.

"1 batalion pancerny kosztuje 49 razy drożej niż 1 batalion obrony terytorialnej".

Lista tematów omawianych w materiale filmowym znajdziecie w spojlerze. Na kolorem turkusowym zaznaczam tematy odnoszące się tylko do Systemu Obrony Terytorialnej, czerwonym to co uznałem za bardzo ważne i żółtym za średnioważne. Na uwagę osób wierzących w siłę małych armii oraz dla czcicieli polskiego wojska, polecam dwa fragmenty:

49:10 O budowie Systemu Obrony Terytorialnej (wojska takiego jakie ma Szwajcaria przystosowanego do polskich warunków)

46:00 O tym jak zawodowi żołnierze unikają ćwiczeń poligonowych (na przykładzie obsługi moździerzy, która przyniosła zwolnienia lekarskie)



Przygotowałem dla Was dokładny spis tematów w wykładzie Szeremietiewa:

ukryta treść

0:20 O temacie wykładu (wstęp)
- 3:20 Do czego jest wojsko i do czego jest resort obrony?
- 3:50 Dlaczego wybuchają wojny?
- 4:15 Dlaczego mamy od kilkuset lat problem z naszą obronnością?
- 5:00 Jakie zadania ma Ministerstwo Obrony?
*5:10 O myśli Sun Tzu ("Sztuka wojny")
**5:45 O przygotowaniu takiego systemu obrony, aby atak się nie opłacał
**7:10 O Szwajcarii podczas II wojny światowej i jej systemu obronnego
***9:00 O Szwajcarskim systemie obronnym obecnym
**10:30 O systemie obronnym oraz o tym w jaki sposób powinniśmy budować swój system obronny
**11:40 O podstawowych prawach żołnierza
**13:10 O zarobkach żołnierzy i kształtowaniu się morali wojskowych oraz o przekupywaniu wojska przez obce siły
***14:00 Machiavelli o nieopieraniu się na żołnierzach zaciężnych i o honorze żołnierzy zaciężnych na przykładzie "Ogniem i Mieczem" (chodziło p.Szeremietiewowi o Niemców - dop. Duentar) i o obleganiu Malborka (w 15:20)
16:00 O stanowisku MONu (mówiące o wojnie nie będzie) i różnicach w myśleniu polskiego MONu i Szwajcarów
16:30 O uzależnieniu naszego bezpieczeństwa na funkcjonującym ładzie międzynarodowym
- 17:15 O ładach międzynarodowych i o modlitwach Mickiewicza o wojnę powszechną (która stworzyłaby sytuację do wyłonienia się suwerennej Polski przez zburzenie dotychczasowego ładu międzynarodowego)
*18:20 Ład Wersalski oraz o jego zburzeniu (i ponownej utracie przez Polskę niepodległości)
*18:45 Ład Jałtański oraz jego zmiana
*19:50 O przyszłych próbach zmiany dotychczasowego ładu międzynarodowego przez Rosję
*20:50 O przesłankach, które świadczą o przyszłych zmianach ładu międzynarodowego
*21:50 O słowach Rostowskiego o nadchodzącej wojnie
*22:40 O osłabieniu się pozycji Stanów Zjednoczonych na świecie
*23:15 O możliwej konfrontacji Moskwa-Pekin
**23:25 O możliwości poprawy rosyjskich szans na konflikcie z Chinami przez podporządkowanie sobie części Europy
24:45 Pytanie: czy polskie środki jakimi obecnie dysponujemy są w stanie nas obronić oraz o roli jaką miałoby spełnić NATO
25:30 Czy obecnie (już teraz) grozi na nas inwazja? (przypominam, materiał jest z 22.11.2011, ale nie wiem jaki pogląd na sytuację międzynarodową ma p. Szeremietiew obecnie)
26:10 O lotnictwie i marynarce wojennej jako siłach, które można wykorzystywać zawsze (nawet w okresie pokoju), które nie potrzebują poboru (+ przykłady używania takich sił bez ingerencji piechoty i pozostałych sił lądowych)
- 28:00 Jaką marynarką wojenną i lotnictwem dysponujemy
*29:00 O polskich samolotach F16
- 30:25 O polskiej obronie przeciwlotniczej
[color=red]31:25 O "przyjaciołach" ze wschodu (o zaopatrywaniu się w rakiety ISKANDER, przenoszeniu przez nie ładunków jądrowych oraz używaniu jej jako broni niszczącej elektronikę i inne systemy)
- 34:40 O wierze Szeremietiewa w pokojowe pertraktacje z Rosją
36:05 O Zapad 2009 (o ćwiczeniach, w których Rosja miałaby użyć głowic jądrowych na Polskę, o ćwiczeniach desantu rosyjskiej armii na plaże polskie etc.)
39:40 O pomyśle Szeremietiewa na obronę granicy polskiej
40:30 O obecnych siłach jakimi dysponujemy
44:05 Szeremietiew o naszej polskiej armii:
- O braku wart w naszym wojsku i najmowaniu służb ochrony (420 mln rocznie)
- O braku kuchni i najmowaniu kateringu (70 mln rocznie)
- O braku wojskowych odpowiedzialnych za porządek i najmowaniu firm sprzątających (187 mln (nie zrozumiale p. Szeremietiew się wysłowił))
45:05 O zawodowych żołnierzach, konsekwencjach i totalnej demoralizacji polskiego wojska
46:40 O konflikcie asymetrycznym i perspektywie prowadzenia przez Polskę wojny partyzanckiej
- 49:10 O budowie Systemu Obrony Terytorialnej (wojska takiego jakie ma Szwajcaria przystosowanego do polskich warunków)
- 50:20 O obecnych doświadczeniach ogromnych armii w konfliktach asymetrycznych
- 51:10 O prowadzenia wojny w warunkach miejskich
- 52:00 O opłacalności wchodzenia do wojny z krajem, który będzie prowadził działania partyzanckie
- 53:35 Czy nas stać na utworzenie Systemu Obrony Terytorialnej?
- 55:10 Czy siły polityczne, które mają wpływ na kraj, mają świadomość na konieczności utworzenia takiego systemu? (oraz o dokonaniach Klicha, który zniszczył ostatnie struktury Systemu Obrony Terytorialnej, które wprowadził Szeremietiew)

Odpowiedzi na pytania:
59:05 O obcych służbach i agentach wpływu
1:03:20 Temat z poprzedniego materiału: o strukturze polskiej armii (dziwny stosunek w hierarchii polskiej armii, gdzie na jedną osobę z kadry przywódczej przypada 0.43 szeregowca)
1:05:20 O strategiach wojennych Rosji (Aleksandra Dugina utworzeniu imperium azjatycko-europejskiego ze współpracy z Niemcami)
1:07:00 O wyobrażeniu sobie narodu i władzy przez Rosjan (różnica w patrzeniu na władzę cywilizacji turańskiej i łacińskiej)
1:12:10 O amerykańskiej tarczy antyrakietowej (i słabym przywódcy Stanów Zjednoczonych i innych baśniach, które obiecały nam Stany)
1:15:45 O szkoleniu w Systemie Obrony Terytorialnej
1:17:30 Obalenie mitu, że szkolenie wojskowe jest jedynie stratą czasu
1:22:55 Pobór i szkolenie polskich żołnierzy (wg. ministra Klicha oraz jego stanowisku utrzymywania jedynie armii, która będzie wysyłana na misje)
1:24:50 O NSR oraz o tym, że nasi oficerowie nie mają kim dowodzić i o zawieszonym poborze
1:28:00 O "doświadczeniach" jakie nabywają nasi żołnierze np. w Afganistanie i Iraku
1:30:00 Czy misje zagraniczne gwarantują nam interwencje naszych sojuszników (i NATO) obrony naszego kraju?
1:31:30 O korzyściach jakie uzyskaliśmy w Iraku (jakie otrzymała Polska [piękny gest Szeremietiewa] i jakie otrzymał pan Belka) i co uzyskamy w Afganistanie
1:34:00 O sprzęcie, który jest zakupywany do uczestnictwa w Afganistanie (oraz o tym, że ten sprzęt tam już zostanie - nie opłaca się ściągać tego sprzętu z powrotem do Polski)

Bardzo proszę o rady i sugestie, które pomogłyby mi przygotowywać Wam materiały na wyższym poziomie, niż do tej pory. Zawsze da się coś poprawić

Specjalnie dla Was, dla Sadistic.pl
Duentar, a właściwie
Zbigniew Gatkowski
"Nazywać każdą rzecz jej odpowiednim imieniem"

Film ubiegłoroczny o inicjatywie Marszy Niepodległości 11 listopada. Ukazujący komentarze i opinie członków Ruchu Narodowego i nie tylko.



Szukałem nie znalazłem, myślę że się spodoba.
CWP!

Odruchowo włączyłem sobie TVN24 żeby zobaczyć jakie pierdoły znowu opowiadają. Oczywiście temat- Ukraina i podział na wpływy Moskwa-Bruksela.

Oglądając to doszedłem do wniosku-

100tys Ukraińców domagających się ZSRE jest głosem całego narodu ukraińskiego.

100tys Polaków na marszu w Warszawie jest tylko "nieliczącą się grupą radykałów".

Jeszcze im ta unia dupą wyjdzie.

Takie w sumie życiowe chyba

Pyta na marszu.

Zapominając o zezwierzęceniu i zniszczeniach w stolicy, a nawiązując do pięknego święta mam dla was ciekawostkę. Otóż klub FC Barcelona postanowił uhonorować Święto Niepodległości.

Można nie lubić tego klubu z różnych względów, ale trzeba przyznać, że ładnie się zachowali. Zdjęcie pochodzi z oficjalnego profilu Barcelony na Facebooku:



facebook.com/photo.php?fbid=10152137514624305&set=a.299455459304.1...

Tak trochę patriotycznie, ku pamięci bohaterów

Patrząc na komentarze pod innymi artykułami otwieram zapewne puszkę pandory poruszając temat oddziaływania władzy państwowej na środowisko kibicowskie ale co tam, zaryzykuję. Zauważyłem, że mimo wszystko jest tu sporo osób, które są zdolne do normalnej wymiany poglądów na poziomie, liczę na to, że będzie ich więcej aniżeli zwykłych internetowych trollów co to tylko chcą zabłysnąć "śmiesznym komentarzem" w celu zgarnięcia kilku wirtualnych piwek. Zacznę od kwestii, która na pewno pojawi się w komentarzach jako kontrargument dla tego co napiszę. Otóż wielu z Was uważa, że kibice sami sobie zasłużyli na to jak są traktowani, jest w tym krztyna prawdy patrząc na to co się działo w latach 90 i początkiem XXI wieku, lecz obecnie to wszystko zeszło do podziemia i postronne osoby nie są zagrożone przypadkowym wyłapaniem pospolitego wp🤬lu. Nie chcę się rozwodzić nad tym wątkiem bo to materiał wręcz na osobny temat. Nie chce się też rozpisywać, a już zauważyłem, że zacząłem. Postaram się opisać to jak najkrócej.

Od czego zaczęła się zmasowana nagonka na kibiców?
Otóż od momentu gdy zaczęli krytykować rząd tuska( pamiętny i do dziś powielany tekst "tusk matole twój rząd obalą kibole"), nagle kibice stali się niezmiernie niebezpieczni i zagrażający, no ale przecież oni zawsze byli na tych stadionach i ciągle robili to co robią obecnie. Pojawiły się oprawy na stadionach antyrządowe typu:



Środowisko kibicowskie cec🤬je się lokalnym patriotyzmem i przywiązaniem do kraju, na dodatek stanowi dużą grupę społeczną składającą się głównie z młodych ludzi. Co potencjalnie stwarza zagrożenie. Co robi rząd? Wydaje gruby pieniądz podatników tylko po to aby jak najbardziej stłumić te "rewolucyjne" nastroje, lub chociaż trzymać to w ryzach. Sprzedajne media pokazują tyko kibiców jako złych rasistów, przestępców i dilerów, nigdzie nie pokazuje się chociażby takich zdjęć i materiałów video.









Mecz w ramach pożegnania ś.p. Dawida Zapiska, o którym może słyszeliście w mediach, to ten chłopak co się z Casillasem spotkał.

Oraz oprawa i racowisko.


A co donald tusk uważa o środowisku kibicowskim?



Jak odpowiadają kibice?

Poznań


Lublin


I można by tak kilka jeszcze filmików zamieścić.
Co robi rząd? Zaciska pętle w okół kibiców, idziesz na mecz twoja twarz jest wyłapywana przez kilkanaście kamer, odpal racę dostajesz grzywnę, zakaz stadionowy i możliwość pójścia do więzienia. Jak to wygląda w praktyce?
Materiał z Białegostoku:


Lecz to i tak jest nic w porównaniu z meczami wyjazdowymi, kto był ten wie, od momentu zbiórki w rodowitym mieście aż pod sam stadion przeciwników eskorta policyjna, przeszukiwanie, legitymowanie i wleczenie się 30/40 na godzinę co by tylko sprowokować kibiców do działania ( bo jak tu się nie zdenerwować jak człowiek jedzie już 5 godzinę na mecz i ma świadomość, że może nie zdążyć nawet na drugą połowę ). Lecz gdy już ludzie mają dość tej ciągłej inwigilacji oraz wielkiego brata na każdym kroku i zaczynają podnosić głos kończy się to w ten sposób:


Nie mówię, że wszyscy policjanci są źli, robią to co im karze góra, to że nie mają kręgosłupa moralnego to inna kwestia.
Chciałem tylko zwrócić uwagę na przykładzie kibiców, jak po trochu odbierana jest nam wolność, a państwo zaczyna kontrolować każdą sferę życia wzorem Orwellowskiej Oceanii. Za czasów komuny działacze Solidarności byli w ten sam sposób dręczeni co obecnie kibice, ukazałem tylko cząstkę tego co się dzieje w Polsce. Liczę tylko na to, że chociaż jedna osoba zastanowi się chwilę i spojrzy z innej perspektywy na to co się dzieje dookoła. Nie napisałem nic nowego, zapewne znajdzie się parę osób co wie więcej i lepiej niż ja więc w komentarzach śmiało niech się wypowiadają o ile faktycznie ich wiedza jest odpowiednia. Pozdrawiam

Czy wiesz, że w 1990 Polska była bliska uzyskania eksklawy na Litwie? Tamtejsi Polacy w regionach wokół Wilna, gdzie stanowili większość, utworzyli region autonomiczny z własną (biało-czerwoną) flagą i hymnem "Rota". Ostatecznie plany zaprzepaścili komuniści i polska władza

Według mnie była to bardzo ciekawa inicjatywa, która przypomniała, że kresy wschodnie były kiedyś Polskie. Może gdyby większy napór polskich władz utrzymała by się na dłużej. Może była szansa odzyskania kresów po rozpadzie ZSRR? Zapraszam do dyskusji

Artykuł z wiki:

Polski Kraj Narodowo-Terytorialny − polskojęzyczny okręg autonomiczny, jednostronnie utworzony w ramach Litwy przez litewskich Polaków. Okręg obejmował ziemie odrywającej się od ZSRR Litwy, na których Polacy stanowili większość mieszkańców. Jego utworzenie obiecała specjalną uchwałą Rada Najwyższa Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, jednak po jej wystąpieniu ze Związku Radzieckiego zobowiązanie nie zostało zrealizowane. Polacy jednostronnie ogłosili utworzenie okręgu autonomicznego, jednak władze samorządowe zostały przez władze litewskie zlikwidowane i zastąpione zarządami komisarycznymi.

Do autonomii prowadziły dwie drogi. Jedna we współpracy z Litwinami (autonomia od góry), którą poszedł Związek Polaków na Litwie (ZPL) i druga, realizowana oddolnie przez lokalnych działaczy wywodzących się z Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego – (KPZR) (Jan Ciechanowicz, Czesław Wysocki z Solecznik).

Liderzy ZPL wiązali duże nadzieje na zapewnienie praw mniejszości polskiej od góry przez nowe władze litewskie, w czym utwierdziła ich uchwała parlamentu w Wilnie ze stycznia 1990 roku, w której zobowiązano rząd litewski do przygotowania projektu polskiej jednostki terytorialnej do 31 maja 1990 roku. Ważyły się w owym czasie losy całego ZSRR, a Litwa przygotowywała się do ogłoszenia niepodległości. Po deklaracji niepodległości 11 marca 1990 roku problem polski przestał mieć znaczenie i sprawę zaczęto przeciągać, by wreszcie nigdy uchwały nie zrealizować.

Gdy 31 maja 1990 roku minął termin na przedstawienie przez rząd litewski projektu polskiej jednostki terytorialnej, Rada Koordynacyjna zorganizowała w krótkim czasie trzy zjazdy delegatów polskiej mniejszości w sprawie utworzenia polskiej jednostki terytorialnej w składzie Litwy. Zjazdy, w których uczestniczyło blisko 240 delegatów, odbywały się w Ejszyszkach, Jaworowie i Mościszkach, a do udziału w nich zapraszano litewskie władze i litewskie media.

W tym samym czasie kwestię polskiej autonomii podjął ZPL, a zarząd tej organizacji poparł we wrześniu ideę polskiego okręgu, który miałby jednak pozostać w składzie państwa litewskiego.

Ostatecznie polscy deputowani Wileńszczyzny na zjeździe w Ejszyszkach 6 września 1990 roku jednogłośnie podjęli uchwałę o utworzeniu Polskiego Kraju Narodowo-Terytorialnego. Od tego dnia istnieć miała jednostka autonomiczna w składzie Litwy.

Polski region miał obejmować:

- Rejon wileński
- Rejon solecznicki
- Rejon święciański
- Rejon trocki
- Rejon szyrwincki

Siedzibą władz autonomicznych miała być położona centralnie Nowa Wilejka, obecnie wschodnia dzielnica Wilna z największym udziałem ludności polskiej. Terytorium autonomiczne miało obejmować obszar nie całej litewskiej Wileńszczyzny, ale tylko tej części, na której ludność polska stanowiła zdecydowaną większość, a zatem około 4 930 km² (uwzględniając rozszerzone granice Wilna) z ludnością 215 tys. mieszkańców, w tym 33 tys. Nowa Wilejka (dla porównania Luksemburg ma powierzchnię 2 586 km² i ludność 470 tys. mieszkańców, a autonomiczna niemieckojęzyczna wspólnota w Belgii obejmuje tylko 854 km² i 71 tys. mieszkańców). Osoby deklarujące narodowość polską stanowiły na tym obszarze ponad 66%, ale ten wskaźnik zapewne by w sposób naturalny wzrastał, gdyby język polski stał się tu urzędowym lub jednym z urzędowych obok litewskiego – a nawet białoruskiego. Poza terytorium autonomicznym pozostawało samo Wilno, w którym Polacy w liczbie ponad 100 tys. stanowili 18-20% mieszkańców. Przyjęto hymn terytorium, Rotę, i flagę biało-czerwoną. W istniejącym obecnie podziale administracyjnym Republiki Litewskiej na 10 okręgów (apskritis) polski okręg autonomiczny byłby średnią jednostką zarówno pod względem liczby ludności jak i powierzchni.

2 maja 1991 roku rady rejonów wileńskiego i sołecznickiego proklamowały Polski Rejon Narodowo-Terytorialny.

W oczekiwaniu na uznanie Polskiego Narodowo-Terytorialnego Kraju przez Radę Najwyższą Litwy, do której przesłano uchwałę i projekt ustawy o powołaniu jednostki autonomicznej, zarząd powierzono Radzie Koordynacyjnej.

Przeciwko autonomii stanęły murem elity litewskie wskazując na irredentę, zdradę i realizację scenariusza rozpisanego w Moskwie. Rząd i elity w Warszawie całkowicie popierał litewskie dążenia niepodległościowe zakładając, że wdzięczni Litwini sami zechcą problemy polskiej mniejszości rozwiązać, a tymczasem polskie dążenia autonomiczne jedynie osłabiały litewski ruch niepodległościowy.

19 sierpnia w Moskwie doszło do próby komunistycznego puczu, został on poparty przez polskich komunistów na Litwie. Jego upadek oznaczał koniec planów utworzenia polskiego regionu autonomicznego. 3 września 1991 roku rejonowa rada sołecznicka odwołała przewodniczącego Czesława Wysockiego i jego zastępcę za poparcie puczu, jednak następnego dnia parlament Litwy rozwiązał samorządy terytorialne w polskojęzycznych rejonach i wprowadził zarząd komisaryczny w rejonie wileńskim i solecznickim. Polskim przywódcom wytoczono procesy karne i zwolniono z pracy. W tym czasie redakcje polskich czasopism włączono do litewskich, redakcję polską w telewizji litewskiej zastąpiono litewską itp.

Korzystając z litewskiego zarządu komisarycznego w następnych latach w ramach reprywatyzacji przeprowadzono faktyczną kolonizację Wileńszczyzny, bowiem prawo litewskie zezwalało na zwrot ziemi upaństwowionej przez ZSRR w dowolnej części Litwy, a zatem wielu etnicznych Litwinów ziemię utraconą na przykład na Żmudzi odzyskało pod Wilnem (znacznie większej wartości). Ziemię „zwracano” według kryterium klasy rolnej gruntu, a zatem za lepszej klasy ziemię pod Poniewieżem przekazywano większy obszar gorszej, ale znacznie droższej, ponieważ położonej w pobliżu dużego miasta – Wilna. Wśród tych, którzy uzyskali ziemię na Wileńszczyźnie i w Wilnie kosztem polskich właścicieli i spadkobierców, są przedstawiciele litewskiego establishmentu, jak np. „ojciec litewskiej niepodległości” Vytautas Landsbergis (zob. lituanizacja).




Artykuł z ahistoria.pl

„Republika Wschodniej Polski” w byłym ZSRR"

20 lat temu na terytorium ówczesnego ZSRR mignęła przez chwilę resztka polskich Kresów Wschodnich. Tamtejsi Polacy próbowali utworzyć na dawnych Kresach polskie narodowe terytorium. I w pewnym sensie im się udało.

Na przełomie lat 80-tych i 90-tych ZSRR trzeszczał już w szwach. I choć nie wszyscy spodziewali się, że radzieckie imperium całkowicie się posypie, wiadomo było, że sprawy wcześniej czy później osiągną punkt krytyczny.

Działacze niepodległościowi poszczególnych republik kuli żelazo póki gorące i przygotowywali grunt pod przyszłą niepodległość.

Jan Ciechanowicz, ówczesny polski deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, zaproponował w Moskwie utworzenie w ZSRR polskiej autonomii. Miała ona obejmować tereny dawnych polskich kresów. Kraj ten miał nazywać się „Republiką Wschodniej Polski”.

Ruch taki nie był w owym czasie rzeczą niezwykłą. O swoje upomnieli się tureckojęzyczni Gagauzi, których kraj leżał w ramach Mołdawskiej SRR. Rosjanie mieszkający w republikach bałtyckich, w Mołdawii i na Ukrainie również bali się wynarodowienia w przyszłych – nierosyjskich – państwach, w których przyjdzie im żyć. Za broń chwycili Abchazi by odłączyć się od Gruzji, pod rządami Tbilisi nie chcieli żyć również Osetyńcy ani Adżarowie. Karabascy Ormianie nie chcieli obudzić się jako obywatele muzułmańskiego Azerbejdżanu. Polski ruch – choć niezbyt szeroki – wpisywał się w ten nurt.

Jak powiedział „AHISTORII” dr Jan Ciechanowicz, obecnie wykładowca na Uniwersytecie Rzeszowskim, „chodziło wyłącznie o to, by w taki sam sposób zabezpieczyć prawa mniejszości polskiej w ZSRR”.
Czy projektodawcy Republiki Wschodniej Polski naprawdę liczyli na realizację swojego – powiedzmy to – niezbyt realistycznego pomysłu?
- Traktat Ribbentrop-Mołotow uznany został za nieważny – mówi Ciechanowicz – należało więc domagać się przywrócenia Polakom tych terenów, które im w wyniku tego traktatu odebrano. Republika Wschodniej Polski miała pokrywać się z przedwrześniowymi granicami II RP, miały do niej należeć Lwów, Wilno, Grodno…
Ciechanowicz przyznaje jednak, że w sytuacji, gdy uaktywniały się ruchy narodowe Bałtów, Ukraińców i Białorusinów – od dawna stanowiących większość na terenach Kresów – utworzenie polskiej autonomii było raczej nieprawdopodobne.
- Za to – przypomina dr Ciechanowicz – autonomia taka powstała na Wileńszczyźnie. Przez prawie dwa lata nad samorządem w Sołecznikach powiewał biało-czerwony sztandar.

„Polski Kraj Narodowo-Terytorialny”

To prawda. Litewskim Polakom udało się utworzyć de facto funkcjonujące polskie narodowe terytorium na Litwie. Ten „Polski Kraj Narodowo-Terytorialny”, jak brzmiała jego nazwa, utworzony został przez polskich działaczy 6 września 1990 roku, prawie pół roku po ogłoszeniu niepodległości Litwy.

Jego nominalną stolicą była Nowa Wilejka, odległa od centrum dzielnica Wilna, w której Polacy stanowią znaczny procent. Wilno miało stanowić litewską enklawę wewnątrz polskiego terytorium. Hymnem była „Rota”. Flagą – biało-czerwony sztandar. Polacy stanowili ponad 65 procent mieszkańców terytorium. Obejmowało ono obszar prawie 5000 km 2.

Istnienie Polskiego Kraju Narodowo-Terytorialnego mogło być na rękę Moskwie, która podsycała konflikt między Litwinami a Polakami. Jak pisał w liście do „Rzeczpospolitej” ambasador Litwy w Polsce Egidijus Meilūnas, „Przywódcy Związku Sowieckiego wówczas nie chcieli nawet słyszeć o niepodległości Litwy, donosiły się pogróżki w rodzaju: >>jeżeli chcecie być niepodlegli, proszę bardzo, ale bez Wilna i Kłajpedy<<”. Ambasador przypomina, że jeszcze przed powstaniem autonomii, a już po ogłoszeniu niepodległości Litwy, „w dniu 15 maja 1990 roku Rada Rejonu Solecznickiego, pod przewodnictwem Cz. Wysockiego, powzięła uchwałę, w której zaznaczono, że na terenie rejonu nadal obowiązuje Konstytucja ZSRS oraz odtąd rejon solecznicki miał się nazywać „Polski Rejon Narodowościowo – Terytorialny”.

Zwrócono się do prezydenta i Rządu Związku Sowieckiego. Podobną decyzję, w dniu 24 kwietnia, powzięła Rada Rejonu Wileńskiego, która zaznaczyła, że kwestia „wyjścia” ze Związku Sowieckiego może być rozwiązana drogą referendum”.

Litewscy politycy i prasa nazywali okręg „sowieckim bantustanem”. Przypominano o silnych związkach wielu polskich działaczy z KPZR. Brakowało również wsparcia Warszawy, która uważała, że dążenia polskich (lecz w dużym stopniu lojalnych wobec Moskwy) działaczy osłabiają litewski ruch niepodległościowy. Być może Polska liczyła na autonomię, którą litewskim Polakom litewskim zapewni niepodległa już Litwa.

Przez jakiś czas organizująca się dopiero państwo litewskie tolerowało funkcjonowanie polskiej autonomii. Po zadeklarowaniu jednak poparcia przez polskich działaczy dla puczu Janajewa, który miał doprowadzić do przejęcia w ZSRR władzy przez twardogłowych kapezeterowców, Litwini uznali, że miarka się przebrała. Władze polskiej autonomii zostały rozwiązane, a w ich miejsce wprowadzono komisaryczny zarząd litewski.

Omówienie projektu ustawy o udziale zagranicznych funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:



Tutaj link do ustawy: sejmometr.pl/sejm_druki/2202449