#zydzi

Jak w tytule, kiedyś to był porządek teraz wszystko rozpuszczone jak dziadowski bicz.

Tekst z wiki, porządnie mną wstrząsnął, pokazuje do jakiego zbydlęcenia zdolny jest człowiek. Oczywiście jak zawsze, swój udział mają Ukraińcy.

Biała Cerkiew została zajęta przez oddziały Wehrmachtu w dniu 16 lipca 1941 roku. W ślad za oddziałami regularnej armii do miasta wkroczyło wkrótce niewielkie komando SS (tzw. Teilkommando), kierowane przez SS-Obersturmführera Augusta Häfnera. Oddział ten był częścią tzw. Einsatzgruppe C – jednej z czterech specjalnych grup operacyjnych niemieckiej policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa, które operowały na tyłach frontu wschodniego z zadaniem mordowania Ż🤬dów, komunistów oraz wszelkich innych osób uznawanych przez nazistów za „niepożądane” bądź stanowiące zagrożenie dla niemieckiego panowania. W skład Teilkommando Häfnera wchodzili funkcjonariusze Einsatzgruppe C, pluton żołnierzy Waffen-SS oraz oddział pomocniczy złożony z ukraińskich kolaborantów.

Häfner i jego ludzie w krótkim czasie wymordowali niemal wszystkich dorosłych Ż🤬dów w Białej Cerkwi. Podchorąży Wehrmachtu, który miał okazję obserwować dokonywane przez Teilkommando masakry, zeznał później, że tylko podczas sześciu egzekucji, których był świadkiem, komando Häfnera zamordowało od 800 do 900 Ż🤬dów. Liczba wszystkich zamordowanych była prawdopodobnie nawet większa.

Początkowo Häfner kazał jednak oszczędzać ż🤬dowskie dzieci. Prawdopodobnie nie dotarły do niego jeszcze rozkazy mówiące o zabijaniu wszystkich Ż🤬dów bez względu na wiek i płeć[a], bądź obawiał się o morale swoich żołnierzy. Ż🤬dowskie dzieci odbierano więc mordowanym rodzicom i zamykano w opuszczonym budynku przy głównej drodze na końcu miasta – bez żadnego nadzoru dorosłych, bez wody i pożywienia. W drugiej połowie sierpnia uwięzionych było tam już około 90 ż🤬dowskich sierot – dzieci i niemowląt – spośród których najstarsze miało zaledwie 7 lat.

20 sierpnia 1941 roku kilku żołnierzy Wehrmachtu, których uwagę zwrócił dobiegający z budynku płacz dzieci, poinformowało o całej sprawie dwóch kapelanów wojskowych – katolickiego i protestanckiego. Duchowni postanowili zbadać sprawę osobiście i doznali wstrząsu na widok stanu dzieci i warunków, w jakich były więzione. Kapelani przekonani, iż cała sytuacja jest wynikiem samowolnego działania ukraińskich kolaborantów, donieśli o wszystkim dowódcy swojego oddziału, który udał się wraz z nimi do budynku, a następnie odesłał ich do dowódcy obszaru tyłowego.
Ponieważ nie udało się go odnaleźć, obaj duchowni uzgodnili, że najwyższym rangą dowódcą w okolicach Białej Cerkwi jest dowódca 295. Dywizji Piechoty, po czym udali się do kapelanów owej dywizji[3]. Czterej duchowni wspólnie udali się do miejsca, gdzie więziono dzieci. Jeden z kapelanów 295. Dywizji Piechoty napisał później w raporcie:

Dzieci siedziały lub leżały na podłodze pokrytej fekaliami. Większość dzieci, z których część była półnaga, obsiadały muchy. Kilkoro starszych dzieci […] zdrapywało tynk ze ścian i jadło go […] Panował straszny smród. Mniejsze dzieci, zwłaszcza te kilkumiesięczne, cały czas płakały.

Kapelani udali się natychmiast do sztabu dywizji, gdzie spotkali ppłk. Helmutha Groscurtha – oficera Abwehry i członka konspiracji antyhitlerowskiej. Ten udał się szybko we wskazane miejsce, gdzie również dostał wstrząsu na widok warunków, w jakich przetrzymywano dzieci. Od spotkanego przypadkiem na miejscu podoficera SS Groscurth usłyszał, że sieroty zostaną wkrótce rozstrzelane. Miejscowy dowódca obszaru tyłowego Wehrmachtu potwierdził tę informację. W międzyczasie pojawił się Häfner, który zwrócił się do podpułkownika z pretensjami, iż ten bezprawnie opóźnia likwidację dzieci.

Groscurth nakazał, za zgodą dowódcy dywizji, natychmiast wstrzymać egzekucję oraz otoczyć budynek kordonem wojska i użyć siły, gdyby esesmani próbowali zabrać dzieci. Rozkazał również podać dzieciom wodę i pożywienie. Groscurth sporządził następnie pisemny raport, który wysłał do dowództwa niemieckiej 6. Armii.

Nazajutrz, 21 sierpnia, doszło do konferencji z udziałem przedstawicieli Wehrmachtu i SS. Po ostrej dyskusji przybyły na spotkanie przełożony Häfnera, SS-Standartenführer Paul Blobel, poinformował zebranych, iż rozkaz likwidacji ż🤬dowskich dzieci z Białej Cerkwi zatwierdził dowódca 6. Armii, feldmarszałek Walter von Reichenau, który reprezentował najwyższą władzę wojskową na tym terenie. Groscurth początkowo nie chciał w to uwierzyć, lecz musiał ustąpić, gdy słowa Blobla potwierdził obecny na miejscu przedstawiciel dowództwa 6. Armii. Egzekucję dzieci zaplanowano więc na dzień następny.

Interwencja w obronie ż🤬dowskich sierot skończyła się dla Groscurtha reprymendą od samego feldmarszałka von Reichenaua. Dowódcę 6. Armii dotknął w szczególności fragment raportu Groscurtha, w którym podpułkownik porównał działania SS do metod sowieckich. Feldmarszałek określił tę opinię jako: „wysoce niesłuszną, niewłaściwą i świadczącą o wyjątkowej impertynencji”. Von Reichenau postarał się również, aby Groscurth przeczytał to oświadczenie, każąc mu je podpisać. Do głębi oburzony podpułkownik napisał później w liście do żony: „Nie możemy i nie powinniśmy wygrać tej wojny”.

Po zakończeniu sporu z Wehrmachtem funkcjonariusze Einsatzgruppe rozpoczęli przygotowania do egzekucji sierot. Häfner wzdragał się jednak przed wydaniem swoim ludziom rozkazu zabicia dzieci, obawiając się, że wywrze to fatalny wpływ na ich psychikę i morale[9]. Po kilkudziesięciominutowej ostrej dyskusji z Blobelem zdecydowali wreszcie, iż dzieci zostaną rozstrzelane przez podległych Häfnerowi ukraińskich kolaborantów.

22 sierpnia, w godzinach popołudniowych, dzieci zostały wywiezione poza miasto w przyczepie ciągniętej przez traktor i rozstrzelane nad mogiłą w lesie, którą wykopali wcześniej żołnierze Wehrmachtu.

,,Ukraińcy nie celowali w jakieś konkretne części ciała. Wpadały do grobu. Strasznie płakały. Nie zapomnę tego do końca życia. Nie mogłem tego znieść. Szczególnie pamiętam małą dziewczynkę o jasnych włosach, która chwyciła mnie za rękę. Też ją potem zastrzelono", – zeznanie Augusta Häfnera.

A to Reichenau:



A to Groscurth:

W wywiadzie dla portalu NRK norweski feminista i lewicowiec przyznał, że cztery lata temu został zgw🤬cony przez somalijskiego imigranta.

"Jestem heteroseksualnym mężczyzną, który został zgw🤬cony przez somalijskiego azylanta. Wtedy moje życie legło w gruzach, ale teraz czuję żal, że mój oprawca został deportowany" - mówi Karsten Nordal Hauken.

Przez pięć lat Norweg ukrywał zajście i szukał ulgi w "marihuanie i alkoholu". Pół roku po gw🤬cie Somalijczyk został odnaleziony na podstawie odcisków palców, które policja pobrała w mieszkaniu zgw🤬conego mężczyzny. Napastnika zatrzymano za posiadanie noża. Został przez sąd skazany na cztery lata więzienia, a po odbyciu kary nastąpiła deportacja.

Hauken przyznaje, że tuż po deportacji poczuł ulgę, natomiast teraz jest mu żal swojego oprawcy. Jego zdaniem podwójny wymiar kary, czyli więzienie i deportacja, jest zbyt drastyczny.

Norweg swojej wypowiedzi udzielił w kontekście kryzysu migracyjnego. Jak twierdzi, nadal chce pomagać uchodźcom, natomiast społeczeństwo powinno starać zrozumieć się fakt, że ich kultura jest inna od norweskiej.

Przyszli po czarnych, nie odzywałem się bo nie jestem czarny.
Przyszli po ż🤬dów, nie odzywałem się bo nie jestem ż🤬dem.
Przyszli po muzułmanów, nie odzywałem się bo nie jestem muzułmaninem
Po tym stwierdzili, że wszystkie problemy się skończyły i przestali przychodzić po ludzi.

Dowcip nie ma na celu obrazy murzynów, muzułmanów i ż🤬dów - pozdrawiam Białystok!

„Ż🤬dzi przyjęli zasadę, że korzystne jest wszystko, co szkodliwe dla Polski”
- czyli z jaką reakcją spotkał się najazd bolszewicki.


Posłowie ż🤬dowscy do Sejmu Ustawodawczego w 1919 r.

Najazd bolszewicki przyjęli ż🤬dzi w Polsce z entuzjazmem. Tworzyli po miastach własne bojówki, strzelali do Polaków (w Wilnie ż🤬dówki wylewały kubły ukropu na przechodzące oddziały polskie). Oficerowie ż🤬dowscy szerzyli panikę w armii i przeszkadzali należytemu funkcjonowaniu swych oddziałów. Ochotnikom dokuczali i starali się budzić nienawiść przeciw nim.

Ilu w Polsce ludzi, tylu na to jest świadków, i więc się o tym nie rozpisuję: ze szczególnym naciskiem można się odwołać do ówczesnych wojskowych. Wkroczenie Letuwinów do Wilna dało ż🤬dom powód do uroczystych oświadczeń zaciekłej nieprzyjaźni przeciw Polsce. Prezes gminy Wygocki, datował wszystkie świetność dla ż🤬dów od daty oderwania Wilna od Polski; liczył na to, że to już na wieki.

Wnosząc z wypadków roku 1920, Ż🤬dzi przyjęli zasadę, że korzystne jest dla nich wszystko, co szkodliwe dla Polski. Przeprowadziwszy traktat o „mniejszościach”, uznali wnet, że to za mało, że to dopiero punkt zaczepienia do dalszych żądań. Nie kryli się zresztą z tym że będą wrogami Polski, dopóki nakreślony przez nich (a rozszerzany bez końca) program Judeopolonii nie zostanie wykonany do ostatniej kropki. Jasno postawili sprawę, jako Polska nie może być państwem polskim, lecz musi być polsko-ż🤬dowskim.

Pisałem o tym w roku 1921 w te słowa:

Przez całą wojnę stali po stronie niemieckiej. Doznaliśmy w Polsce tego ż🤬dowskiego germanizmu do sytości. Cała prasa ż🤬dowska głosiła, że ż🤬dzi stanowią nierozdzielną cząstkę niemieckiej kultury, najlepszą rękojmię germanizacji, przedłużenie ramienia niemiecczyzny daleko na wschód, ubezpieczenie najdokładniejsze niemieckiego panowania nad Polską i wierności tejże Polski względem Niemiec; zwracali uwagę, jako żargon ż🤬dowski jest właściwie niemieckim dialektem i wpraszali się na niemieckiego żandarma nad Polakami. Żądali za to, żeby im dopomóc do utworzenia Judeopolonii, który to termin techniczny spotykało się u nich dzień w dzień. Wiadomo było z góry, że ż🤬dzi staną po stronie Prus. Militaryzmowi zawdzięczali swą dojrzewającą hegemonię nad państwami Europy … Militaryzm stanowił drogę do panowania judaizmu, był zaś ruiną cywilizacji łacińskiej.”

Feliks Koneczny, „Syjonizm a sprawa polska”

Niedzielna walka o pas mistrzowski do 84 kg...

Wszedzie Masoneria



Swoja droga, calkiem ladne zlamanie

Wiem, wiem, c🤬j w dupe za brak polskich znakow

Mnie osobiście rozj🤬o

Pierwszy post

Nie było

jestem Polakiem mieszkajacym w niemczech przes cale moje zycie.
Boli mnie serce gdy widzie ze niemcy i zydzi przeklamywuja Polska historie i przedstawiaja nas jako antisemitöw mordercöw .....

W Filmie "Unsere Mütter, unsere Väter" ktörego widzieli prawie 8.000.000 Niemczöw, oni sa przedstawieni jako zydofilöw ktörzy pröbuja ratowac zydköw, i tylko nieliczni niemczy zydköw morduje.
A AK jest przedstawiona jako Organisacja antisemiczka i AKowscy chca Zydöw w tym filmie zabic.

A zydzi (zwykle bardzo glosni) milcza. A to przeciesz niemczy ich Przodköw mordowali a nie my.

A to nie jest pierwszy film o takiej tresci, i napewno nie ostatni,

A co robi Polski rzad??? Nic, a powinni byc protesty na caly swiat.

Muszimy cos robic bo za pare lat okarze sie ze to naszi dziadkowie zydköw mordowali a niemczy ich chronili.

Dosyć długie ale jak dla mnie na tyle dobrze sklejone fakty z obrazkami, że czyta się z emocjami o sadystyzmie dżdż🤬dów
napisy PL

[/b]

Uwaga! Film wymaga myślenia, więc nie jest przeznaczony dla mentalnych gimbusów i innego partactwa.


Tytuł na Youtube to : "Jak umierają narody" To jest trochę okrojona wersja.
Jeśli nie masz nic mądrego do powiedzenia nie kompromituj się bo prawdziwość informacji w tym filmie jest sprawdzona. Nie znaczy to, że prawda nie zaboli niektórych oglądających. To dla nich napisałem informację poniżej.

Do pewnej grupy osób: Jeśli chcecie być fajni podzielcie się swoimi kompleksami z jednym ze swoich ojców albo na forum CzerwonaHołota.pl