29
808
tribib napisał/a:
k🤬a won do szkoły przychlaście za te twoje "rozumiE"
a nie przypadkiem "TO twoje"?
W jetsonach nie ma murzynów
Dobra przyszłość, nie?
Dobra przyszłość, nie?
podpis użytkownika
Szersz napisał/a:
Kto? Wytłumaczę.
Troszkę nie załapałeś sarkazmu ale spoko.
palcóweczka to nic ważnego?! jak oni uczą w tych szkołach ze dzieci nie chcą chodzić na tak ważne przedmioty
hahaha rozwaliło mnie to 
czego to starsza osoba nie wyłapie z bajek 
czego to starsza osoba nie wyłapie z bajek
K🤬a! Napiszcie mu jeszcze raz że uciekła mu jedna pieprzona literka bo pewnie jeszcze nie załapał!!!
Błędna końcówka w pierwszej osobie liczby pojedynczej takich czasowników jak "umieć" czy "rozumieć", "ja to wię, umię i rozumię" to śmieszny, ale niestety (o zgrozo) coraz częściej spotykany błąd.
W moim przekonaniu bierze się on z przeniesienia zasad koniugacji stosowanych poprawnie w czasownikach, "chcieć" , "musieć". Być może powszechne napiętnowanie błędu językowego popełnianego przez pewną głowę państwa ("nie chcem ale muszem") spowodował u części Polaków powrót do prawidłowej koniugacji tych czasowników. Niestety - w ramach przesadnej troski o to, by nie zostać wyśmianym przez sąsiada, formy "rozumiem", "umiem", "wiem" zaczęły być przez owych "purystów" wymawiane (i pisane!) z błędną końcówką. Wszystko w myśl nieprawidłowo pojętej zasady, że skoro nie mówi się "chcem" tylko "chcę", to nie powinno się mówić "rozumiem" tylko "rozumię" Trochę śmieszne, trochę straszne.
co jak co, ale to akurat dobrze napisał
W moim przekonaniu bierze się on z przeniesienia zasad koniugacji stosowanych poprawnie w czasownikach, "chcieć" , "musieć". Być może powszechne napiętnowanie błędu językowego popełnianego przez pewną głowę państwa ("nie chcem ale muszem") spowodował u części Polaków powrót do prawidłowej koniugacji tych czasowników. Niestety - w ramach przesadnej troski o to, by nie zostać wyśmianym przez sąsiada, formy "rozumiem", "umiem", "wiem" zaczęły być przez owych "purystów" wymawiane (i pisane!) z błędną końcówką. Wszystko w myśl nieprawidłowo pojętej zasady, że skoro nie mówi się "chcem" tylko "chcę", to nie powinno się mówić "rozumiem" tylko "rozumię" Trochę śmieszne, trochę straszne.
darpan napisał/a:
RozumiEM...k🤬a...rozumiEM! Polskiego w szkole nie miałeś?
co jak co, ale to akurat
dobrze napisał
podpis użytkownika
k🤬a, zażartować se chciał chłopak a wy już się wymądrzacie po ostatnim zastępstwie na przyrodzie z panią od polskiego...
lukasz343 napisał/a:
Błędna końcówka w pierwszej osobie liczby pojedynczej takich czasowników jak "umieć" czy "rozumieć", "ja to wię, umię i rozumię" to śmieszny, ale niestety (o zgrozo) coraz częściej spotykany błąd.
W moim przekonaniu bierze się on z przeniesienia zasad koniugacji stosowanych poprawnie w czasownikach, "chcieć" , "musieć". Być może powszechne napiętnowanie błędu językowego popełnianego przez pewną głowę państwa ("nie chcem ale muszem") spowodował u części Polaków powrót do prawidłowej koniugacji tych czasowników. Niestety - w ramach przesadnej troski o to, by nie zostać wyśmianym przez sąsiada, formy "rozumiem", "umiem", "wiem" zaczęły być przez owych "purystów" wymawiane (i pisane!) z błędną końcówką. Wszystko w myśl nieprawidłowo pojętej zasady, że skoro nie mówi się "chcem" tylko "chcę", to nie powinno się mówić "rozumiem" tylko "rozumię" Trochę śmieszne, trochę straszne.
co jak co, ale to akurat
No i c🤬j, internetowy specjalista-polonista
lukasz343 napisał/a:
Błędna końcówka w pierwszej osobie liczby pojedynczej takich czasowników jak "umieć" czy "rozumieć", "ja to wię, umię i rozumię" to śmieszny, ale niestety (o zgrozo) coraz częściej spotykany błąd.
W moim przekonaniu bierze się on z przeniesienia zasad koniugacji stosowanych poprawnie w czasownikach, "chcieć" , "musieć". Być może powszechne napiętnowanie błędu językowego popełnianego przez pewną głowę państwa ("nie chcem ale muszem") spowodował u części Polaków powrót do prawidłowej koniugacji tych czasowników. Niestety - w ramach przesadnej troski o to, by nie zostać wyśmianym przez sąsiada, formy "rozumiem", "umiem", "wiem" zaczęły być przez owych "purystów" wymawiane (i pisane!) z błędną końcówką. Wszystko w myśl nieprawidłowo pojętej zasady, że skoro nie mówi się "chcem" tylko "chcę", to nie powinno się mówić "rozumiem" tylko "rozumię" Trochę śmieszne, trochę straszne.
co jak co, ale to akurat
polszczyzna.fora.pl/tropiciele-wiel-bladow,5/rozumie,55.html
Następnym razem wysil się by napisać coś samemu albo wklej źródło
też zamiast polskiego wolałem palcóweczki