Łodzie z miotaczami ognia używane podczas wojny w Wietnamie. Były to specjalne jednostki rzeczne Marynarki Wojennej USA, znane jako "Monitory" lub w wariancie z miotaczami ognia – "Zippo boats" (od nazwy popularnej zapalniczki Zippo, ze względu na ich zdolność do "podpalania" celów).
Te łodzie były częścią Mobile Riverine Force, sił operujących na rzekach delty Mekongu, gdzie gęsta roślinność i bunkry Viet Congu stanowiły poważne zagrożenie. Standardowy Monitor był zmodyfikowaną wersją lądowiska LCM-6: miał długość około 18,4 metra, szerokość 5,3 metra i zanurzenie 1 metra. Napędzany dwoma silnikami diesla, osiągał prędkość do 8 węzłów, ale z pancerzem i uzbrojeniem zwalniał do 4-7 węzłów. Pancerz chronił przed pociskami do kalibru .50 i niektórymi rakietami przeciwpancernymi.
Uzbrojenie podstawowe obejmowało działko 40 mm z przodu i moździerz 81 mm pośrodku. Jednak wobec opornych bunkrów wroga, w połowie 1967 roku przetestowano miotacze ognia. Ostatecznie w maju 1968 dostarczono sześć Monitorów wyposażonych w dwa lekkie miotacze M10-8 każdy. Każdy miotacz mógł wyrzucać płomień na odległość 180-270 metrów przez 225 sekund, używając 5100 litrów napalmu (mieszanki benzyny z zagęstnikami).Te "płomienne łodzie" służyły do czyszczenia stref zasadzek, niszczenia bunkrów i gęstej roślinności wzdłuż rzek, co było kluczowe w wojnie partyzanckiej.
Były też warianty: np. Command and Communications Boat (CCB) do dowodzenia, czy Howitzer Monitor z haubicą 105 mm. Jedyny zachowany egzemplarz to CCB #C-18 w bazie marynarki w Kalifornii.