_I_ napisał/a:
Gdzie ja napisałem o zestrzeliwaniu? Chodzi o to że stacje namiarowe nic nie zauważyły tylko przerażeni ludzie. Z resztą jeśli chodzi o ICBM to zestrzelnie głowicy nad krajem wyrządzi więcej szkód niż ta spadnie i wybuchnie, bo rozrzucenie izotopu nad terenem robi efekt brudnej bomby i skaża teren na kilka lat, a jak dojdzie do wybuchu to po 45 dniach można wyjść
Napisałeś, o tarczy antyrakietowej . To jest jej podstawowe zadanie - zniszczenie obiektu zagrażającemu dużym skupiskom ludzkim, czyli aglomeracjom miejskim, ośrodkom przemysłowym, węzłom komunikacyjnym. Taka tarcza, to kilka warstw obrony - od niszczenia celów w początkowej i środkowej fazie lotu, po fazę terminalną. Dla przykładu - system AEGIS wraz z pociskami SM3, rozmieszczony w Redzikowie, ma za zadanie niszczyć wrogie ICBM, IRBM i MRBM głównie w ich środkowej fazie lotu, jeszcze przed oddzieleniem MIRV. Ponieważ zniszczenie następuje przy dużych prędkościach celu i przeciwcelu, pozostaje tylko pył. Jeżeli część z niego opadnie do atmosfery, ulegnie spaleniu. Pozostałe po tym cząstki ulegną rozproszeniu nie tylko nad obszarem kraju, ale nad całym kontynentem. To, co opadnie na ziemię, nie będzie jednak groźniejsze i nie będzie nawet ułamkiem tego, co opadło po katastrofie w Czarnobylu. Mowa, o zniszczeniu pojedynczej ICBM, nawet wielogłowicowej. Natomiast, w przypadku przedarcia się wielu pocisków i głowic przez systemy obrony, jakie to będzie miało znaczenie?
Odnośnie fazy terminalnej - lepiej zaryzykować niewielkie skażenie, niż zagładę miasta. Piszę "niewielkie", gdyż zarówno radzieckie, jak i amerykańskie testy, udowodniły, że zniszczenie MIRV w terminalnej fazie, nie prowadzi do cząstkowego rozproszenia materiału radioaktywnego (nie będzie efektu "brudnej bomby"). Najczęściej dochodziło tylko do zniszczenia elektroniki, źródeł zasilania, czasem odpalenia części ładunków implozyjnych. Rdzeń, zwykle pozostawał nienaruszony. Nawet, w przypadku rozpadu głowicy, zarówno plutonowy rdzeń jak i berylowo-uranowe tarcze głowicy termojądrowej, opadały na ziemię w całości, bądź dużych fragmentach - są wystarczająco twardym, jednolitym materiałem. Potencjalnym zagrożeniem, mógłby być tryt, gdyby nie to, że rozprężony, jak wszystkie izotopy H, natychmiast ulega rozproszeniu na wielkim obszarze (przy tym, akurat tryt, jest tak szybki, że nawet nie ma szans na wytworzenie mieszaniny piorunującej, więc nie zdąży się zapalić), przez co nie ma możliwości osiągnięcia większych skupisk cząstek, które przy wdychaniu, mogłyby stanowić zagrożenie dla zdrowia. (Tryt, to słabe Beta źródło). Zagrożenie potencjalnym skażeniem gleby lub wody, przez jakiekolwiek materiały zniszczonej w fazie terminalnej głowicy H, może więc zaistnieć tylko lokalnie, na minimalnym obszarze.
Napisałeś, że w razie eksplozji nuklearnej, po 45 dniach można wyjść? Tak, do ruin i śmierci. A, w ogóle, trzeba mieć jeszcze odpowiedni schron i zapasy - jak sobie sam nie wybudujesz, na polskie władze nie licz. Schronów z prawdziwego zdarzenia, jest w polskich miastach tyle, co kot napłakał, a zapasów żywności i medykamentów, w nich rozmieszczonych, praktycznie zero. Systemowej pomocy nie będzie. Resztki struktur Obrony Cywilnej, zostały zlikwidowane "Ustawą o obronie Ojczyzny" z dn. 11 marca 2022 (Dz.U. 2022, poz. 655). Dopiero od 1 stycznia 2025, OC żmudnie jest przywracana do życia, w oparciu, o jednostki PSP i OSP oraz miejskie, gminne i powiatowe jednostki administracyjne. Odbudowanie tego, co systematycznie niszczono po 1989 roku i dobito trzy lata temu, zajmie jednak wiele czasu. Potrzeba przynajmniej kilkunastu lat, by osiągnąć choćby poziom schyłku PRL.
Dla przykładu... Załóżmy, że w roboczy, piękny, słoneczny, ciepły, letni dzień, w godzinach popołudniowego szczytu komunikacyjnego, Rosjanie, z Obwodu Królewieckiego, by postraszyć Europę, wystrzelili nie ICBM, a "tylko" jeden pocisk 9M729 Iskander-K z głowicą specjalną, o mocy 100kT (właśnie takie posiadają), która eksploduje na wysokości ok. 350 m nad siedzibą wysuniętego dowództwa V Korpusu US Army w Poznaniu, czyli w rejonie skrzyżowania ulic: Bukowskiej i Polnej. W promieniu 1,1 km od epicentrum, prawie wszystkie budynki, a w promieniu do 2,5 km, tj, w obszarze od Enea Stadion, po al. Marcinkowskiego i od Sołacza, po Os. Hetmańskie, ponad połowa budynków, ulegnie całkowitemu zniszczeniu. W promieniu do 1,8 km nawet osoby pozostające w tym momencie w ukryciu, w piwnicach ocalałych budynków, otrzymają dawkę promieniowania minimum 500 REM - w ciągu 30 dni, umrze ok. 85% z nich. Wśród osób przebywających na otwartej przestrzeni, w promieniu do 4,6 km, 100% będzie narażonych na oparzenia 3 stopnia, a w promieniu do 6 km, 50% na oparzenia 2 stopnia. W odległości do 35 - 50 km (najprawdopodobniej w kierunku wschodnim, biorąc pod uwagę, najczęściej wiejący wiatr zachodni, tj. od Swarzędza po Wrześnię), ludzie będą narażeni na opad radioaktywny i wywołaną nim dawkę promieniowania rzędu 1Sv/h (LD-50, to 3,5 Sv/h). 12 minut ekspozycji, wystarczy, by pojawiły się wymioty, a 3 - 4 godziny, oznaczają śmierć połowy osób w ciągu miesiąca. Poznań liczy oficjalnie ok. 538 tys. mieszkańców, a wliczając mieszkańców czasowych, około 717 tys. Cała aglomeracja, to ponad 1 mln osób. W wyniku opisanej przeze mnie eksplozji, zginęłoby od razu ok. 123 tys. osób, a 140 tys. zostałoby rannych (głównie poparzonych). Dolicz, jakieś 150-200 tys. osób w całym obszarze aglomeracji, które w ciągu 10 lat zachorują na raka. (Źródło danych - NUKEMAP, z uwzględnieniem profilu pogodowego, profilu terenowego i profilu zabudowy.) Naprawdę uważasz, że lepiej poświęcić miasto i jego mieszkańców, zamiast pozwolić na skażenie zaledwie kilku, kilkunastu miejsc, o pow. najwyżej kilkunastu m2 każde, które łatwo i tanio poddać dekontaminacji?
Rozpisałem się, ale jeszcze jedno... Wg Ciebie, operatorzy stacji radiolokacyjnych, nic nie zauważyli. Wręcz przeciwnie - niezależnie od informacji, które otrzymali już tydzień wcześniej w biuletynach, więc wiedzę i okazję do ćwiczeń mieli, sam rozpad drugiego członu Falcona 9, został zarejestrowany przynajmniej przez kilka stacji rozmieszczonych w całej Europie, w tym w Polsce (być może, także przez systemy AEGIS w Redzikowie i rumuńskim Deveselu), a informacje trafiły do kilkunastu centrów dowodzenia obroną powietrzną w Europie, m.in. w Ramstein, Bydgoszczy, Wrocławiu, Pyrach (wymieniłem odpowiedzialne za nasz, polski obszar). Już pisałem w poprzednim komentarzu, że to jednak nie jest powód do podnoszenia alarmu, ponieważ na ogól, takie szczątki spalają się w całości w atmosferze. Tym razem pozostały zbiorniki, które opadły na ziemię. Rzecz w tym, że są na tyle małe, że ich namierzenie i rozpoznanie, mogłoby się odbyć dopiero na niskim pułapie, w obszarze kilku - kilkunastu kilometrów wokół strefy, gdzie spadały. To oznacza bardzo krótki czas reakcji na podjęcie decyzji i ewentualne zaalarmowanie ludności cywilnej. I, tu mamy dwa problemy. 1. - choćby nie wiem, jak szybko działano, zanim ktoś by nacisnął przycisk syreny, wysłał ostrzeżenia SMS, czy cokolwiek innego, one już by sobie dawno, spokojnie leżały na ziemi. 2. - trzeba mieć jeszcze środki do namierzenia, a od 1998 roku, tj. od likwidacji 79 samodzielnego pułku rakietowego Obrony Powietrznej, wokół Poznania, nie ma ani jednego radiolokatora, który, przynajmniej teoretycznie, mógłby to zrobić. I, jeszcze długo nie będzie.
Tak w ogóle, czy to się komuś podoba, czy nie, najlepszy na świecie system ochrony ludności cywilnej, także przed podobnymi zdarzeniami, to izraelska Żelazna Kopuła. Niestety, poza Żydami, nikt inny na świecie nie ma podobnego systemu. Być może, zdołaliby zidentyfikować problem i ogłosić alarm, ale bardzo wątpię, by ktokolwiek zdążył do schronu, zanim takie zbiorniki znalazłyby się na ziemi.
Przy okazji, gdybyś był zainteresowany, to wiedz, że w Poznaniu, cała obrona przed wszelkimi środkami napadu powietrznego, to jest 1 (słownie: jeden) zestaw M1097 Avenger, czyli wieżyczka bez radaru, z optycznym systemem celowania (tylko kanał dzienny) i dwiema wyrzutniami, łącznie 8 pocisków FIM-92 Stinger i karabinem .50 M3P (modyfikacja M2), na podwoziu pojazdu HMMWV (Humvee), będący w dyspozycji Camp Kościuszko, czyli amerykańskiego dowództwa w Poznaniu.
