#chirurg

Bijące serce w pudełku

Oto serce dawcy, utrzymywane w żywotnym, bijącym stanie w specjalnym pojemniku podczas transportu, by odmienić czyjeś życie.

System TransMedics Organ Care to przełom w dziedzinie przechowywania narządów do przeszczepu. Tradycyjnie serca dawców przewożone są w statycznym, zimnym środowisku, co może prowadzić do uszkodzeń niedokrwiennych i obniżenia ich jakości. W przeciwieństwie do tego, innowacyjna maszyna umożliwia dynamiczną perfuzję pozaustrojową – serce jest utrzymywane w temperaturze ciała i stale zaopatrywane w ciepłą, natlenioną oraz bogatą w składniki odżywcze krew, co symuluje jego naturalne warunki pracy.

Normotermiczna perfuzja pozwala zachować funkcję serca, zapobiegając uszkodzeniom komórek spowodowanym niedotlenieniem i eliminując negatywne skutki zimnego przechowywania. Dzięki temu transportowane narządy dłużej zachowują swoją przydatność do przeszczepu, zwiększając szansę na znalezienie odpowiedniego biorcy. Dodatkowo system umożliwia bieżący monitoring kluczowych parametrów, takich jak tętno, ciśnienie krwi i poziom tlenu, zapewniając optymalne warunki dla serca przez cały czas podróży.

Wykorzystanie maszyny TransMedics poprawia wyniki transplantacji serca, zmniejsza ryzyko powikłań pooperacyjnych i zwiększa długoterminową funkcjonalność przeszczepionego organu. To innowacja, która stanowi ogromny krok naprzód w dziedzinie transplantologii, zwiększając szanse na ratujące życie zabiegi.

Chirurg pyta pacjenta:
- Czy jest pan przesądny?
- Skąd takie pytanie?
- Od jutra będzie pan wstawał tylko lewą nogą.

W czasie gdy wy spokojnie leczycie kaca, inni bawią się w układanie puzzli.

...tego nie można przegapić

-Po co chirurgowi maseczka podczas operacji?
-Po to żeby nie oblizywał noża.

bo się zaklinowało

Witajcie.

Pozwólcie, że podzielę się z wami historią, która spotkała mojego ojca. Niestety historia nie będzie zawierała żadnych zdjęć, ale w sumie to nie ma za bardzo czego fotografować, więc do rzeczy.

Kilka tygodni temu ojciec wyczuł u siebie przepuklinę, wiedział czym to się objawia ponieważ kiedyś już miał przepuklinę, więc potrafił to określić. Poszedł do przychodni po skierowanie do szpitala, w celu przeprowadzenia zabiegu. Ojciec dostał skierowanie po czym udał się do szpitala i umówił na zabieg. Musiał czekać miesiąc ponieważ nie miał szczepionki przeciw żółtaczce typu B, więc musiał je przyjąć.

Po kilku dniach objawy się nasiliły, ojca zaczęło bardzo boleć, pojechaliśmy na izbę przyjęć. Tam zrobili mu badania i puścili do domu bo niby wszystko w porządku.

Po kolejnych kilku dniach ojciec już zwijał się z bólu, nie mógł niczego jeść, cokolwiek zjadł, natychmiast zwymiotował. Pojechaliśmy do chirurga i ten wydał pilne skierowanie na izbę przyjęć. Ojca przyjęli, wykonali zabieg i wszystko miało być w porządku.

Niestety, okazało się, że to nie tylko przepuklina, ojciec miał niedrożne jelita, cokolwiek zjadł od razu wymiotował bo wszystko się cofało. W jelito wdała się martwica, więc lekarze usunęli ten martwy kawałek oraz założyli ojcu stomię

Po tym zabiegu niby miało być już w porządku, oczywiście przez pewien czas ojciec miał jeść dożylnie i tylko czekaliśmy, aż w końcu te jelita zaczną pracować. Niestety w woreczkach do stomii nic się nie pojawiało przez tydzień. Po kilkunastu dniach ojca ponownie otworzyli, popatrzyli i zamknęli bo nie wiedzieli co robić. Ot tak, jedno machnięcie skalpelem w tą czy w tą, bez różnicy dla nich.

Podczas tego zabiegu zrobili ojcu jakieś zdjęcia i wysłali to do profesora ze szpitala w innym mieście.

Po zapoznaniu się z ojca przypadkiem zdecydowali się przyjąć go do innego miasta, gdzie mieli specjalistyczny oddział zajmujący się takimi przypadkami.

W nowym szpitalu też do końca nie wiedzieli co mu jest, dawali antybiotyki, przeczyścili jelita, zlecili badania i czekali na wyniki.

Gdy przyszły wyniki, okazało się, że ojciec miał jakiegoś guza, podobno nic groźnego więc wycięli ok 50 cm jelita grubego oraz przenieśli stomię w inną część jelita, ponieważ podobno w pierwszym szpitalu nie zrobili tego za dobrze.

No i praktycznie historia się kończy, ojca wypisali do domu po 34 dniach leżenia w szpitalu, przez ok 30 dni niczego nie jadł, schudł 13 kg, no ale najważniejsze, że już jest w porządku i może normalnie jeść.

Najgorszy był oczywiście ten pierwszy szpital, nie był to specjalistyczny szpital zajmujący się tymi sprawami, ale lekarze trzymali ojca chyba z nudów, a mojej mamie mówili, ze to beznadziejny przypadek i żeby nie robiła sobie zbyt dużych nadziei. Dla naszej rodziny to miesiąc z życia wyjęty. Na koniec, kiedy ojciec wychodził z tego drugiego szpitala, lekarz który go operował powiedział, żeby się cieszył, że żyje.

I to tyle, pewnie i tak niewielu to przeczyta bo się trochę rozwlekłem no ale tak pięknie wygląda leczenie w naszym kraju. Nie wiedzą co Ci jest, więc zamiast spytać kogoś mądrzejszego będą Cię trzymać i czekać aż umrzesz.

Anestezjolog nachyla się nad pacjentem zakładając mu maskę do narkozy. Pacjent nagle blednie i krzyczy:
- Doktorze!! Czuję od Pana alkohol! Pan jest pijany!!!
- Ja jestem pijany??? Hehehe. Poczekaj Pan, aż chirurga zobaczysz.

Spotkałem ostatnio starego znajomego z którym się nie widziałem dłuższy okres czasu i wywiązał się między nami taki dialog:

- Siema stary, co tam u ciebie słychać?
- Witaj, poznałem ostatnio dziewczynę.
- O, to gratuluję. Jak wam się układa?
- W porządku, tylko jest strasznie nieśmiała.
- Kto jak kto ale ty ją na pewno otworzysz

Ja i znajomy w śmiech, dodam że znajomy jest chirurgiem

Tak, wiem. Śmieszki z nas.

Zima blisko czas wyciągnąć czapkę