#jak

szkrab ze śląska rozwala system


nawet komor wygląda na przyjemnego człowieczka

Filmik skierowany dla fanów metalu i nie tylko.

Tak sadole podrywają kobiety na mieście



a potem na ręcznym w zaciszu domowym.

Jak było to strasznie C🤬JOWO otagowane do k🤬y j🤬ej

Przeglądając internet trafiłem na pewną historie 29 letniego chłopaka, przeczytajcie sami ja załamałem ręce w tym kraju już mnie k🤬a nic nie zdziwi .

Witam, z tej strony Sebastian. Postanowiłem, że króciutko opiszę sytuację w jakiej się znajduję. Może, ktoś udzieli mi cennych rad...zmotywuje do dalszego działania. Pragnę zaznać spokoju, znów odżyć ... ale po kolei.
Żyję w zachodniej części naszego "pięknego" kraju, w małym mieście ok. 20 tysięcy mieszkańców. Mam 29 lat, po maturze, wbrew temu co zrobili koledzy, poszedłem na studia, oni wyemigrowali. Od pewnego czasu wydaje mi się, że to był mój największy błąd w życiu. Przepraszam jeśli kogoś zanudzę, ale wydaje mi się, że muszę napisać to w takiej postaci, i z takimi informacjami.
W 2009 roku zdobyłem tytuł Inżyniera, w 2011 doszedł do tego magister. Od 10 lat jestem półsierotą. Po śmierci ojca mieszkałem w domu z matką i siostrą. W trakcie studiów dorabiałem sobie jako pomocnik cieśli-dekarza, w między czasie trafiały się inne prace, w zależności od miejsca gdzie się uczyłem, i możliwości. W końcu przyszedł czas końca studiów, a ja szczęśliwy czekałem na nowe możliwości i horyzonty, które teoretycznie powinny stanąć przede mną otworem. Koledzy w UK już dawno ustawieni, pracują, mają rodziny, są szczęśliwi, ja ślepo wierzyłem, że coś w tym kraju się poprawi, i że opłaca się tutaj zostać. Jakże się myliłem. Studia skończyłem, szukałem nowej pracy, ta oczywiście na mnie nie czekała. Aby jakoś żyć, wciąż pracowałem jako pomocnik cieśli dekarza, rozsyłając CV gdzie tylko się dało. Jestem technologiem żywności, i tak się składa, że w pobliżu jest tylko jeden zakład, gdzie mógłbym pracować po swojej szkole. Oczywiście, tam nikt nie chce Świeżaka bez doświadczenia, i bez znajomości. Więc dalej pracuję na dachach, praca na czarno, czy mróz, czy deszcz, czy skwar, żyć jakoś trzeba. W między czasie zakład w którym matka pracowała 20 lat, został z prywatyzowany, i przejęty przez jednego z "kolegów" mamy, a ona sama dostała wypowiedzenie. Zakład po prywatyzacji został obsadzony w całości pracownikami z rodziny nowego szefa, tym samym moja matka dostała wielkiego kopniaka w tyłek. 20 lat pracy na nocki poszło z hukiem, zarejestrowała się w urzędzie pracy, gdzie pobierała zasiłek na zabójczą kwotę 900 zł. Po pewnym czasie zasiłek jej przestał przysługiwać, i teraz chodzi do urzędu po podpisy, a pieniędzy nic. W międzyczasie, ja zapisałem się do urzędu, tam nic dla ludzi z moim wykształceniem nie ma, o czym zostałem miło poinformowany przez panią za biurkiem. Mi oczywiście też się nic nie należy, a że żyć jakoś trzeba, wciąż pracuję na dachach. Na kolejnych rozmowach o pracę dowiadywałem się, że albo mam za wysokie kwalifikacje na stanowisko o które się ubiegam, albo, że nie mam doświadczenia. Więc wciąż robię dachy. W zeszłym roku pracowałem przy -14 stopniach, nie mal straciłem kciuka na pile, wtedy doszło do mnie, że mam dość. Pracowałem ciągle, nawet podczas dziennych studiów, próbowałem jakoś wiązać koniec z końcem, bylem i jestem uczciwym obywatelem, nigdy nikomu nie zrobiłem krzywdy, zawsze pomagałem innym...teraz nie mam nic, pracę straciłem, przyszedł kryzys, ludzie już tak się nie budują jak kiedyś, do tego zima ciężka. Co dzień szukam pracy w internecie, a tam nowa moda, "zatrudnię z orzeczeniem o niepełnosprawności". Mam już tego dość, nie mam nic, nie mam pracy, pieniędzy, ochoty do życia.
Przyszedł czas na emigrację, ale jak to zrobić bez grosza przy duszy?, za ostatnie pieniądze wyrobiłem paszport. Gdybym tylko znalazł kogoś, kto przyjąłby mnie do pracy w Kanadzie, pożyczam pieniądze na bilet i lecę do Kanady. Ale czy taki sposób szukania pracy jest bezpieczny? Co doradzilibyście komuś na moim miejscu? jest ze mną dziewczyna, także chętna do emigracji. Oboje pragniemy zacząć nowe życie w kanadzie, aby w końcu móc zaznać szczęścia, tego którego na próżno szukaliśmy w naszym kraju. Historia wyżej opisana, jest oczywiście wielkim skrótem, nie chciałem, Was tutaj zadręczać. Sednem sprawy natomiast jest fakt, że zrobię wszystko aby dostać się do kanady, zacząć tam życie, i z czasem sprowadzić rodzinę, wspomóc matkę. Czy warto polecieć do Kanady na wizę turystyczną w ciemno, i wtedy dopiero szukać pracodawcy, i starać się o work permit czy może doradzicie mi inny sposób? Pewnie uznacie mnie za głupka, nie ma pieniędzy a chce się dostać do Kanady, wiem brzmi głupio... doradzicie coś? pozdrawiam

dalsze losy pana "maxreal" można śledzić na : emigracjadokanady.ca/poznajmy-sie/1045-pragniemy-kanady-ale-czy-to-moz...

Jak obierać ziemniaki na frytki

Jak powiesić zegar na ścianie

Jak zapalić zapałkę bez draski

Jak zrobić Cole

Jakowlew Jak-38

Jakowlew Jak-38 – samolot szturmowo-rozpoznawczy pionowego startu, jednomiejscowy. Jak-38 jest maszyną wielozadaniową typu VOLT z jednym silnikiem odrzutowym. Został zbudowany w technologii V/STOL (Vertical/Short Take-Off and Landing - Pionowy/Skrócony Start i Lądowanie) na terenie byłego ZSRR. Jego pierwszy lot ślizgowy miał miejsce 22.09.1970 r., zaś pierwszy podwójny lot przejściowy 25.02.1972 r. Maszyna wywodzi się z modelu Jak-36. Stacjonowała na lotniskowcach klasy Kijów. Od 1981 r. prowadzono nad nią prace nad zmodernizowaną wersją z mocniejszym silnikiem, oznaczoną jako Jak-38M.

Maszyna zademonstrowała swe właściwości w 1967. Ten samolot pionowego startu i lądowania był konstrukcją całkowicie eksperymentalną, mającą na celu umożliwienie badania nowego zespołu napędowego. Jak-38 startuje i ląduje przeważnie pionowo, ale może też wykonywać to w sposób normalny, jak każdy inny samolot. Główna para dysz jest wbudowana skośnie ku przodowi pod kątem 10 stopni, co ma na celu zrównoważenie skierowanego do tyłu ciągu dwóch silników startowych (wbudowanych pionowo jeden za drugim) znajdujących się za kabiną. Lądowanie jest wspomagane przez komputer pokładowy. Do zadań Jaka-38 należy niszczenie patroli morskich, rozpoznanie i atakowanie celów morskich.

Dane techniczne

Wymiary:
Rozpiętość skrzydeł 7,32 m;
Długość (A) 15,5 m, (B) 17,68 m;
Wysokość 4,37;
Powierzchnia nośna 18,5 m2 (inne dane: 15,80m2).
Masy: Własna: (A) 7485 kg, (B) 8390 kg, maksymalna (obie wersje) 11700 kg.
Osiągi: Prędkość maksymalna (bez podwieszeń na dużej wysokości) 1009 km/h (Ma=0,95), na poziomie morza 1041 km/h (Ma=0,85); początkowa prędkość wznoszenia 4500 m/min; pułap praktyczny 12000 m; zasięg bojowy (maksymalna masa uzbrojenia, mała wysokość) 240 km, zasięg - 680 km
Maks. Prędkość: 1010 km/h
Pułap: 12 000 m
Silniki: Główny: silnik turboodrzutowy - jeden dwuprzepływowy ze sterowanym wektorem ciągu Lulka AL-21 o ciągu 8160 kG (7800 daN), startowe: dwa silniki Kolesow ZM o ciągu 3570 kG (2500daN) każdy
Załoga: 1
Uzbrojenie: podwieszane o masie 2000 kg przy krótkim starcie, 600 kg przy starcie pionowym (Na 4 pylonach, w tym zasobniki z działkami GSz-23L kal. 23mm, rakiety powietrze-powietrze R-60 (w kodzie NATO: AA-8 Aphid), wyrzutnie niekierowanych pocisków rakietowych lub bomby do 3600 kg lub rakiety powietrze-woda AS-7 Kerry; brak stałego uzbrojenia).

Szczery chłopak

Urocze dziewcze mówi jak wyglądaja telegry od tej drugiej strony
10kafli i utrzymanie na koszt firmy w zamian za 3h pracy? Zycie jak w madrycie?

Ostatnio na "prywatce" kolega w stanie niemal sięgającym łazienki w prosty sposób chciał poderwać niczego sobie koleżankę mówiąc jaka to ona jest niespotykana... nic nie byłoby w tym dziwnego gdyby nie użył sformułowania " Jesteś niespotykana... jak.. jak.. handlarz używanymi trumnami. "

Nie.. niestety nic tym nie ugrał.

Taki kraj i takie czasy, że dla wielu ludzi jedyną szansą na normalność jest wygrana w lotto.

Źródło