#ofiary

Marsz ofiar molestowania

"Przestań udawać, że jesteś człowiekiem"

"Jesteś niczym"

"Jedyny moment, kiedy nie chcę się zabić,
następuje wówczas, kiedy cię pieprzę"

"Podoba ci się?"


"Jest już owłosiona?"
Kiedy nie odpowiedziałam, postanowił sam sprawdzić. Miałam 11 lat.


"Twoi rodzice poszli na obiad,
ale nie martw się, zaopiekuję się tobą"



"Nie? Tylko to potrafisz mówić?"


"Oboje dobrze wiemy, że nie mówisz tego 'nie' na poważnie.
Skończyłoby się szybciej, gdybyś przestała się szarpać"

"Wiem, że tego chcesz"


"Niegrzeczny z ciebie aniołek"

Reszta w komentarzach

Pożar jaki miał miejsce wczoraj na moim osiedlu. 2 osoby nie żyją. Jednego ciała nie można na razie zidentyfikować ponieważ jest za mocno zwęglone. Babka ponoć spaliła się żywcem... Przyczyna na razie niewiadoma. Filmik nie mój. Byłem wczoraj w tej klatce po całej akcji noto wam powiem, klatka od 3 do 9 piętra cała czarna...

Który dyktator zabił najwięcej ludzi?

Potężny niegdyś mężczyzna przywitał Polaków szerokim
uśmiechem na twarzy. Gdy ruszył w naszą stronę, okazało się, że powłóczy lewą nogą. Dopiero wtedy dostrzegłem, że ma różne buty na stopach. Nie trzeba było wielkiej domyślności, by zorientować się, że na jednej z kończyn nosi protezę. Tandetną, sztywną, drewnianą pożal się boże nogę, zwieńczoną wytartym półbutem.



Później dowiedziałem się, że ów mężczyzna – niestety, nie pamiętam już jego imienia – był niegdyś oficerem w armii Saddama Husajna. Ciężko ranny w czasie wojny iracko-irańskiej, został zdemobilizowany. I trafił na społeczny śmietnik. Państwo nie płaciło mu żadnej renty, żył z dnia na dzień, korzystając z pomocy kolegów, którzy pozostali w armii.

Gdy reżim Husajna upadł, tacy jak on założyli stowarzyszenia weteranów. Siły koalicji stacjonujące w Iraku wspomagały te organizacje finansowo i materialnie. Robili to również Polacy – to właśnie z naszym CIMIC-em, jesienią 2005 roku, znalazłem się w małym magazynie, skąd później miano dystrybuować przywiezione dobra wśród byłych żołnierzy i ich rodzin.

Kilka lat później, w centrum Kabulu, spotkałem mężczyznę bez obu nóg. Nie służył w regularnej armii, lecz w jednej z milicji biorących udział w wojnie z radzieckim wojskiem, a później w walkach między samymi Afgańczykami. To właśnie wówczas został kaleką. Od tej pory żył z żebractwa – tak pod reżimem zwycięskich talibów, jak i po ich upadku, gdy władze w kraju przejęli w dużej mierze dawni kompani byłego mudżahedina.

Zarówno wtedy, w Kabulu, jak i wcześniej – w irackiej Diwaniji – jako pierwsza przychodziła mi do głowy myśl, że w naszej części świata takie sytuacje nie są możliwe. Ale potem następowała gorzka refleksja… Tyle mówimy o Amerykanach i ich szacunku do weteranów, lecz nie zapominajmy o dziesiątkach tysięcy byłych żołnierzy US Army, którzy po powrocie z Wietnamu zostali skazani na bezdomność.



A u nas? Udział w wojnie poza granicami kraju traktowany jest jako coś niegodnego, dla niektórych wręcz haniebnego. Weteranów się więc publicznie lży, nawet tych, którzy odnieśli najcięższe rany. Nie ma zmiłuj – wystarczy wejść w dowolny tekst w internecie, poświęcony Afganistanowi, by w komentarzach zasięgnąć informacji na temat społecznej oceny dokonań żołnierzy.



A kwestie socjalne? W Afganistanie (tak, jak wcześniej w Iraku), wojna najmocniej doświadcza najniższych stopniem wojskowych. Tych, którym nie przysługuje resortowa emerytura. Kończą więc jeden z drugim – mając zwykle dwadzieścia parę lat – swoją służbę i normalne życie. Bo wybuch IED zabrał rękę, nogę, czy poharatał wewnętrzne narządy. Dając w zamian niewielką rentę i życie inwalidy.

Niełatwo być weteranem…



Źródło - zafganistanu.pl/

-----------------------------------------------------------------------------------

Również można znaleźć wiele tekstów mówiących jak NASZA Polska służba zdrowia traktuje powracających do kraju rannych -
http://facet.interia.pl/obyczaje/militaria/news-kazemy-im-zabijac-a-potem-traktujemy-jak-szmaty,nId,973815

Jeżeli świat jutro się skończy zginie 7 miliardów ludzi. Wśród nich Kaczyński. Jak dla mnie warto.

Mój syn przyszedł dzisiaj ze szkoły z jednym ze swoich nowych przyjaciół.
- To jest Mohammad, tato. Jest trochę przybity, jego tata umarł niedawno.
- Strasznie przykro mi to słyszeć, Mohammad. Jak się zabił? Dużo było ofiar?

We wtorek koło południa, podchodząc do lądowania na lotnisku w Los Angeles, rozbił się mały dwumiejscowy samolot. Spadł na domek jednorodzinny w latynoskiej dzielnicy. Ze zgliszcz budynku straż pożarna do chwili obecnej wydobyła 45 ciał ofiar.

Rozpiska wszystkich jego ofiar. Proponuję powiększyć