Strona wykorzystuje mechanizm ciasteczek - małych plików zapisywanych w przeglądarce internetowej - w celu identyfikacji użytkownika. Więcej o ciasteczkach dowiesz się tutaj.
Obsługa sesji użytkownika / odtwarzanie filmów:


Zabezpiecznie Google ReCaptcha przed botami:


Zanonimizowane statystyki odwiedzin strony Google Analytics:
Brak zgody
Dostarczanie i prezentowanie treści reklamowych:
Reklamy w witrynie dostarczane są przez podmiot zewnętrzny.
Kliknij ikonkę znajdującą się w lewm dolnym rogu na końcu tej strony aby otworzyć widget ustawień reklam.
Jeżeli w tym miejscu nie wyświetił się widget ustawień ciasteczek i prywatności wyłącz wszystkie skrypty blokujące elementy na stronie, na przykład AdBlocka lub kliknij ikonkę lwa w przeglądarce Brave i wyłącz tarcze
Główna Poczekalnia Dodaj Obrazki Dowcipy Soft Szukaj Ranking
Zarejestruj się Zaloguj się
 

#pani

Banan i cyganie.
D................n • 2015-04-03, 16:52
- Ile za tego banana?
- Złoty dwadzieścia, proszę Pani.
- A skąd Pan wiesz, że jestem Panią, a nie jeszcze Panną hehe?
- Po sposobie w jaki Pani trzyma banana.

Rozmowa dwóch Cyganów:
-Ręce ci śmierdzą
-To od pracy
-Co robisz?
-Gówno
Witam serdecznie.
Dzisiaj tzn. 17.12.2014r przeprowadziłem (inną) rozmowę z pewną Panią Krystyną na temat przedłużenia abonamentu i nie tylko... Ponieważ na sam koniec opowiedziała mi bardzo interesującą historię.

Rozmowę prowadziłem z pewną Panią Krystyną, rocznik 43', więc 71 lat na klacie. Przedłużałem jej właśnie umowę telefonicznie (zdziwiłem się, ponieważ wzięła jeden z droższych abonamentów), po czym nawiązała się bardzo interesująca rozmowa. Oznajmiła mi, że ma również drugi numer telefonu, a na nim również abonament o wartości ponad 100zł, z urządzeniem jakim się dopatrzyłem Nokia Lumia 720, gzie użytkownikiem jest jej niepełnosprawny syn w wieku ok 45 lat.

Niepełnosprawny syn Pani Krystyny, poruszjąc się na wózku w centrum warszawy został okradziony, został mu wyrwany z ręki wcześniej wspomniana Nokia, na którym znajdowały się się jego wszystkie prywatne wiadomości, zdjęcia i nagrania. Pani Krystyna 71 letnia kobieta wspomniała, że posiada konto na Facebooku, a jej syn nie posiada i nigdy go nie miał. Tydzień po incydencie dostała zaproszenie do znajomych na FB od swojego syna, pod którym podszywał się złodziej telefonu. Na Profilu wrzucał prywatne zdjęcia oraz nagrania , intymne oraz te oczerniające syna Pani Krystyny. "Złodziej, który okradł mojego syna, na tym portalu robi tak od czerwca tego roku".

Naprawdę byłem w szoku, co ta kobieta mi opowiada. Co najśmieszniejsze nie wiedziała, że takie coś można zgłosić na policję, co za tym idzie do dnia dzisiejszego nie poinformowała policji z kradzieżą telefonu, podszywaniu się na Facebooku, oraz opublikowaniu zdjęć prywanych syna Pani Krystyny. Do dnia dzisiejszego jej syn jest pośmiewiskiem, a Pani Krystyna żyje chyba w innym świecie.

Współczuję naprawdę tej Pani.

Znajomi w pracy podśmiec🤬ją się, że pewnie gdy złodziej opublikuje nagranie bądź zdjęcie syna Pani Krystyny, ona to Lajkuje

Jeżeli mój pierwszy post dostanie się na główną, będę kontynuować rozmowę z Panią Krystyną i dowiadywać się więcej informacji i przebiegu zdarzeń oraz udostępniać inne rozmowy przeprowadzane z klientami
Pani Jadwiga
K................z • 2014-07-13, 13:40
Byłem bardzo słabym uczniem, jednak zdawałem z klasy do klasy. Nauczyciele często ułatwiali mi zdanie, dając mi do zrobienia jakieś zadanie dodatkowe, albo pytając z czegoś po lekcjach (żeby klasa się ze mnie nie śmiała). Nauczycielka od matematyki, pani Jadwiga była dość starą i wymagającą nauczycielką, jeżeli ktoś się nie uczy - nie zdaje. Tego dnia na poprawę czekało sporo osób a ja byłem pierwszy w kolejce. Pani Jadwiga siedziała przy biurku. Patrzyła na mnie swoim mrocznym wzrokiem. Usiadłem po przeciwnej stronie biurka. Ona zadała mi pierwsze pytanie, na które na szczęście znałem odpowiedź. Pani Jadwiga często zakrywała twarz dłońmi, i ciężko wtedy wzdychała. To samo zrobiła i teraz, zdjęła swoje okrągłe okulary, zakryła twarz dłońmi mówiąc "Dobrze.", po czym ciężko westchnęła. Robiła tak bardzo często, jednak teraz lekko się to różniło. Czekam 10 sekund, 15, minutę a ona dalej w bezruchu.
>Co się odk🤬ia? - pomyślałem z niepokojem.
>Czy pani mnie słyszy? - nie odpowiedziała. Nie wiem co mi odj🤬o, ale postanowiłem sprawdzić puls. Okazało się że nie żyje. Spanikowałem, złapałem ją i schowałem w szafce z przyborami którą zamknąłem na klucz który następnie połknąłem. Następnie sprawdziłem co takiego trzyma w reklamówce z biedronki. Okazało się że to były jej ubrania, oraz berecik. Często robiła pranie w szkole. Szybko się przebrałem, założyłem okulary które zostawiła na biurku oraz berecik żeby nie zauważyli że jestem łysy i poprosiłem następną osobę na poprawę. Głównie byli to dresiarze i k🤬y które się ze mnie śmiały. Nie przepuściłem do następnej klasy ani jednej osoby. Od tamtej pory żyję jako pani Jadwiga. Mieszkam u niej w domu, pracuję jako wymagająca nauczycielka matematyki. Boję się przyznać mamie do tego co się wtedy stało.